Türkiye’de erkeklik ve babalık kavramları toplumsal açıdan birbiriyle çatışıyor. Kişilerin erkeklik anlayışlarının babalıklarını nasıl etkilediğini sorduğumuz AÇEV Aile Eğitimleri Direktörü Hasan Deniz, bu etkiyi, “Elbette erkeklik ve babalık arasında güçlü bir bağ var. Her şeyden önce, babalar önce erkek, sonra baba oluyorlar. Dolayısıyla, baba olduklarında, babalık tutumları onların erkek olarak edindikleri sosyal kalıplar ve tutumlar içerisinde gerçekleşiyor. Örneğin >>>

“Cinsiyet”, bedensel söz haklarından bahsederken mutlaka değinilmesi gereken önemli bir mesele. Beden söz konusu olduğunda elbette ilk toplumsal filtre cinsiyet oluyor. Türkiye’de cinsellik eğitimi, cinsiyet eğitimi ile karıştırılıyor. Çocuğa bedeniyle ilgili ilk cinsel eğitim, cinsiyetiyle ilişkilendirilerek “Sen kızsın, kızlar bunu yapmaz”, “Sen oğlansın, oğlanlar böyle olmalıdır” gibi kalıp yargılarla veriliyor. Oysa cinsellik eğitimi böyle bir şey değil. Aksine, >>>

Anne Çocuk Eğitim Vakfı (AÇEV) Aile Eğitimleri Direktörü Hasan Deniz de babaların çocukların potansiyellerinin ortaya çıkmasında etkin olduğunu açıklıyor: “Çocuk dünyaya zihinsel, bedensel, duygusal ve sosyal alanlara ait bir potansiyelle gelir. Bu kapasitenin açığa çıkabilmesi için temel olarak iki şeye ihtiyaç vardır. Birincisi, güven ve sevgi dolu bir ortamdır. İkincisi de çocuğun kapasitelerine ve gelişim alanlarına yönelik uyaranlar >>>

 Çocuklarınızla birlikte okuyabileceğiniz kitapları derledik. Artık Korkmuyorum Çocukluğun her türlü dertten uzak, saf neşeyle geçen bir dönem olduğunu düşünürüz. Öte yandan, çeşitli korkularla veya yaygın anksiyete bozukluğuyla mücadele eden çocuklar için durum hiç de öyle değildir. Zihinsel, duygusal ve sosyal gelişimlerini olumsuz etkileyen korkularının üstesinden gelmelerini sağlayacak yöntemleri sunan “Artık Korkmuyorum”, çocukların kendi başlarına, ebeveynleriyle, terapistleriyle ya da >>>

Sırada güzel bir haber: Türkiye’de var olan babalık anlayışı değişiyor. Sert, otoriter, konuşmayan, oynamayan, küs babaların soyları tükeniyor. Değişen babalık anlayışındaki erkekler çocuklarıyla daha yakınlar; yemek, temizlik, oyun gibi aktivitelere katılıyorlar. Artık sahnede “ilgili babalar”a yer açmak gerekiyor. Tabii ki tam bir değişim ancak uzun vadede mümkün. “Bütün toplumsal katmanlarda total ve homojen bir değişimden bahsetmek epeyce zor. >>>

Bedensel söz hakkı kavramının zihinlere yerleşmesinin ilk adımı, yetişkinlerin bu konuda yeterince bilgilendirilmesinde yatıyor. Çocuklara bu kavramı açıklamanın en pratik ve samimi yolunu psikolog Nurgül Öz şöyle açıklıyor: “İlk adım, bedenlerinin onlara ait olduğunu öncelikle yetişkinlerin kabul etmesidir. Bedenleriyle ilgili her müdahalede gözlerinin içine bakıldığında ve izin alındığında, yok sayılmadıklarında, onlara söz hakkı tanındığında, ‘hayır’ları duyulduğunda ve istemedikleri >>>

Sıkça kullanılan, “Çocuğun dünyaya gelmesinde etkin, ona soyadını veren, aile geçimini sağlayan kişi” ifadesi babalığı çok eksik şekilde tanımlıyor. Ayrıca bu yaklaşım, farkında olmadan babaları önemsizleştiriyor, çocuk ve ailesi için sahip olduğu manevi önemi fiziksel ve maddi ilişkilere indirgiyor. Oysaki çocuk için babaların önemi bunların çok ötesinde. Günümüzde çocuk bakımı konusu hem medyada hem üniversitelerde neredeyse tamamen annelere >>>

Bazen şefkatle bir çocuğun başını okşamamız, bazen ebeveyni olarak hak gördüğümüz bir müdahale, bazen de istemsizce sarf ettiğimiz bir söz, çocuklarımızın bedensel söz hakkı algısı üzerinde olumsuz etkilere yol açabiliyor. Çocukların saygı duyulması gereken birer birey olduklarını öncelikle biz yetişkinlerin öğrenmesi gerek. Ancak ondan sonra çocuklarımıza benlikleriyle ilgili öğreteceklerimize geçebiliriz. Kızım, babası ve benim biraz önümden yürüyordu, aramızdaki >>>

Oyunculuk yapan Aslı ne kadar dışadönük bir karakterse 11 yaşındaki kızı Gül de bir o kadar içekapanık bir çocuk. Aslı şöyle diyor: “Kendime kızıyorum, çünkü onun alanını işgal ediyormuşum gibi hissediyorum. Kendimi geri çekmeye çalışsam da işe yaramıyor.” Yani aslında anneleri ne kadar sorumlu tutsak da onlar zaten bu suçluluk duygusunu fazlasıyla yaşıyorlar. Brigitte Allain-Dupré, “Anneler kendilerini her >>>